Hoe arm zijn rijke mensen?

Onder rijkdom verstaan we bijna altijd "de mini-versie" van rijkdom, met name de materiële versie: veel geld, veel bezit, veel uiterlijke sier en dergelijke meer. Heeft dit waarde, echte waarde? Een "truc" om te weten of iets echt waarde heeft is de vraag te stellen: als ik kom te sterven, wat schiet er dan over. Van deze materiële rijkdom? Niets. Het heeft dus geen echte waarde. Het heeft tijdelijke waarde, zonder geld kunnen we in deze samenleving niet overleven, maar echte waarde heeft het niet. Vandaar dat ik spreek over echte rijkdom en "de mini-versie van rijkdom".

Ik heb het ooit - behoorlijk cru - zo verwoord: meer, meer ...

Iedereen die het financieel moeilijk heeft, weet dat je aan de rijken - de financieel en materieel rijken - niets moet vragen. Vergeefse moeite, je krijgt toch niets. Er zijn uitzonderingen, maar ze zijn schaars. Even diep op ingaan. Waarom is dit zo? Uiterlijk rijke mensen zijn innerlijk arm, niets is wat het lijkt. Deze innerlijke armoede zorgt voor bekrompenheid. De - zeg maar verziekte - geest (mind) van deze innerlijke arme mensen, gekoppeld aan bekrompenheid, zoekt compensatie. Ze vindt compensatie voor deze innerlijke armoede in uiterlijke meerwaarde en koester dit. Wat is dit? Meerderwaardigheidsgevoel. Financieel rijke mensen voelen zich meerderwaardig t.o.v. de doorsnee mensen. Zij hebben deze superioriteit nodig om hun eigen (innerlijke)armoede te verbergen. Vandaar ook de uitspraak van Jezus het is moeilijker ... kameel Stel nu eens dat een materieel rijk iemand geld geeft aan een arm iemand, wat gebeurd er dan? Het meerderwaardigheidsgevoel wordt aangetast. Daardoor komt de ganse constructie in het visier en komt de innerlijke armoede open en bloot te liggen. Deze confrontatie is met hun eigen innerlijke leegte is voor (innerlijk) arme mensen ondraaglijk. Conclusie: potje gedekt houden, de "armen" - materieel armen - krijgen niets.
Arme mensen! Materieel rijken zijn arm, de weinige uitzonderingen niet ten aan gesproken.

Steun bij natuurrampen, dat kan dan bij een aantal materieel rijke mensen dan weer wel. Hoe zit dat dan psychologisch in elkaar? Er zijn twee hoofdzaken. Eén: slachtoffers van natuurrampen kunnen hier niets aan doen. Mensen die materieel arm zijn, dat is hun eigen schuld. Zo zien deze mensen dat, maar mensen die getroffen worden door een natuurramp, dat kan nog. Tweede reden: het feit dat ze veel - soms zeer veel - geld hebben knaagt ergens toch. Deze beide elementen samen maken dat mensen getroffen door een natuurramp toch wat kunnnen krijgen. Stel dat iemand vijf miljard euro heeft en die mens schenkt vijf miljoen euro. Uiterlijk is dit veel, het doet goed aan het ego van "de milde schenker" en het heeft voor hem of haar financieel toch geen echte betekenis.

Het ego, gekoppeld aan het rationele denken, zit vol met psychologische trucen. Waneer je deze door hebt, dan zie je de innerlijke armoede die er onder ligt. In het Oosten spreekt men over "onwetendheid" wat overeenstemt met innerlijke armoede.

De middeleeuwse mysticus Meister Eckhart zei: de ziel ... Zo zie je maar: niets is wat het lijkt. De ziel kan al sluwe psychologische trucen - zoals innerlijke armoede compenseren door uiterlijke rijkdom - missen als kiespijn.